სახანძრო სიგნალიზაცია და გამაფრთხილებელი სისტემები (სსგს)
სახანძრო სიგნალიზაციისა და საზოგადოების გამაფრთხილებელი სისტემები დღითიდღე უფრო და უფრო მოთხოვნადი ხდება, რადგან ძალიან მნიშვნელოვანია მათი როლი საგანგებო სიტუაციების დროს უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. აღნიშნულ სისტემებს ასევე მკაცრად ითხოვს საკანონმდებლო რეგულაციები. ყველა ახალ სამშენებლო პროექტში, გათვალისწინებულია ზემოთ ხსენებული სისტემები, ხოლო ძველ-შენობა ნაგებობებს ამ მიმართულებით სწავლობს საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახური (სსმს) და ადგენს შესაბამის ოქმებს, რის გათვალისწინებითაც შემდგომში პროექტდება ხანძრის დროული აღმოჩენის, ვენტილაციისა და კვამლის გაწოვის, წყალ-ჩამქრობი (საშხეფი), გასასვლელების მანიშნებელი, ავარიული განათებისა და საზოგადოების აუდიო მაუწყებლობის სისტემები.
სახანძრო სიგნალიზაცია
სახანძრო სიგნალიზაცია არის ტექნიკური საშუალებების ერთობლიობა, რომელიც შექმნილია შენობებსა და ნაგებობებში ხანძრის ადგილების, მომატებული ტემპერატურის ან კვამლის ადრეული გამოვლენისათვის. საგანგებო სიტუაციის გამოვლენის შემთხვევაში, ეს საშუალებები ჩართავს გამაფრთხილებელ სისტემას, ხანძრის ჩაქრობას და კვამლის მოცილებას, გამორთავს ვენტილაციას და კონდიციონერს, რათა არ მოხდეს ცეცხლის გავრცელება.
გამოყენების მასშტაბის მიხედვით, სიგნალიზაცია იყოფა:
- არა-სამისამართო
- სამისამართო
- ანალოგურ-სამისამართო
არა-სამისამართო სისტემები, ყველაზე ხშირად დამონტაჟებულია პატარა ობიექტებზე. ეს ტექნიკური საშუალებები, ხანძრის წყაროს იდენტიფიკაციის შემთხვევაში, იძლევა განგაშის შეტყობინებას, მაგრამ არ იძლევა საშუალებას პათოლოგიური სიტუაციის წარმოშობის ადგილის ზუსტად დადგინდეს. სხვა სიტყვებით, გვიჩვენებს ხანძრის წარმოქმნის ზონას (დეტექტორების გაერთიანება, რომლებიც ახლოს არიან ერთმანეთთან გეოგრაფიულად და აქვთ საერთო სადენი), მაგრამ არა კონკრეტულ წერტილს. ისინი გამოირჩევიან დაბალი ღირებულებით და ყალბი სიგნალების მიღების მაღალი ალბათობით.
სამისამართო სისტემები
დამონტაჟებული დიდ და საშუალო ობიექტებში და ჩვეულებრივი ანალოგური სისტემებისგან (ზონალური) განსხვავებით, საშუალებას გაძლევთ ზუსტად განსაზღვროთ ხანძრის ან კვამლის წარმოშობის ადგილი.
ალანალოგურ-სამისამართო სისტემები
არის სახანძრო სიგნალიზაციის ყველაზე ძვირადღირებული და ყველაზე საიმედო ტიპები. ისინი მოიცავს უამრავ სხვადასხვა ტექნიკურ ინსტრუმენტს, რაც საშუალებას გაძლევთ ზუსტად განსაზღვროთ საგანგებო სიტუაციის ადგილმდებარეობა, დაადგინოთ მისი ხასიათი და შეამციროთ ცრუ სიგნალების ალბათობა.
რისგან შედგება ხანძრის სიგნალიზაცია?
სახანძრო სიგნალიზაციის სისტემა მოიცავს სენსორებს, მიმღებ და კონტროლის მოწყობილობებს (პანელებს), გამაფრთხილებელ სისტემებს, საკომუნიკაციო არხებს, სარეზერვო კვების წყაროებს, სპეციალიზებულ პროგრამულ უზრუნველყოფას და სხვა კომპონენტებს. გარდა ამისა, ისინი შეიძლება მოიცავდეს შეღწევადობის იდენტიფიკატორებს (დაშვების კონტროლი), ტენიანობის და წყლის გაჟონვის კონტროლს.
ხანძრის დეტექტორები იყოფა ოთხ მთავარ ტიპად:
1) სითბოს სენსორები (თბური დეტექტორი)
2) კვამლის დეტექტორები
3) ალის დეტექტორები
4) კომბინირებული სენსორები (კვამლ-თბური დეტექტორი)
[/vc_column_text]
სახანძრო სიგნალიზაციისა და საზოგადოების გამაფრთხილებელი სისტემები დღითიდღე უფრო და უფრო მოთხოვნადი ხდება, რადგან ძალიან მნიშვნელოვანია მათი როლი საგანგებო სიტუაციების დროს უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. აღნიშნულ სისტემებს ასევე მკაცრად ითხოვს საკანონმდებლო რეგულაციები. ყველა ახალ სამშენებლო პროექტში, გათვალისწინებულია ზემოთ ხსენებული სისტემები, ხოლო ძველ-შენობა ნაგებობებს ამ მიმართულებით სწავლობს საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახური (სსმს) და ადგენს შესაბამის ოქმებს, რის გათვალისწინებითაც შემდგომში პროექტდება ხანძრის დროული აღმოჩენის, ვენტილაციისა და კვამლის გაწოვის, წყალ-ჩამქრობი (საშხეფი), გასასვლელების მანიშნებელი, ავარიული განათებისა და საზოგადოების აუდიო მაუწყებლობის სისტემები.
სახანძრო სიგნალიზაცია
სახანძრო სიგნალიზაცია არის ტექნიკური საშუალებების ერთობლიობა, რომელიც შექმნილია შენობებსა და ნაგებობებში ხანძრის ადგილების, მომატებული ტემპერატურის ან კვამლის ადრეული გამოვლენისათვის. საგანგებო სიტუაციის გამოვლენის შემთხვევაში, ეს საშუალებები ჩართავს გამაფრთხილებელ სისტემას, ხანძრის ჩაქრობას და კვამლის მოცილებას, გამორთავს ვენტილაციას და კონდიციონერს, რათა არ მოხდეს ცეცხლის გავრცელება.
გამოყენების მასშტაბის მიხედვით, სიგნალიზაცია იყოფა:
- არა-სამისამართო
- სამისამართო
- ანალოგურ-სამისამართო
არა-სამისამართო სისტემები, ყველაზე ხშირად დამონტაჟებულია პატარა ობიექტებზე. ეს ტექნიკური საშუალებები, ხანძრის წყაროს იდენტიფიკაციის შემთხვევაში, იძლევა განგაშის შეტყობინებას, მაგრამ არ იძლევა საშუალებას პათოლოგიური სიტუაციის წარმოშობის ადგილის ზუსტად დადგინდეს. სხვა სიტყვებით, გვიჩვენებს ხანძრის წარმოქმნის ზონას (დეტექტორების გაერთიანება, რომლებიც ახლოს არიან ერთმანეთთან გეოგრაფიულად და აქვთ საერთო სადენი), მაგრამ არა კონკრეტულ წერტილს. ისინი გამოირჩევიან დაბალი ღირებულებით და ყალბი სიგნალების მიღების მაღალი ალბათობით.
სამისამართო სისტემები
დამონტაჟებული დიდ და საშუალო ობიექტებში და ჩვეულებრივი ანალოგური სისტემებისგან (ზონალური) განსხვავებით, საშუალებას გაძლევთ ზუსტად განსაზღვროთ ხანძრის ან კვამლის წარმოშობის ადგილი.
ალანალოგურ-სამისამართო სისტემები
არის სახანძრო სიგნალიზაციის ყველაზე ძვირადღირებული და ყველაზე საიმედო ტიპები. ისინი მოიცავს უამრავ სხვადასხვა ტექნიკურ ინსტრუმენტს, რაც საშუალებას გაძლევთ ზუსტად განსაზღვროთ საგანგებო სიტუაციის ადგილმდებარეობა, დაადგინოთ მისი ხასიათი და შეამციროთ ცრუ სიგნალების ალბათობა.
რისგან შედგება ხანძრის სიგნალიზაცია?
სახანძრო სიგნალიზაციის სისტემა მოიცავს სენსორებს, მიმღებ და კონტროლის მოწყობილობებს (პანელებს), გამაფრთხილებელ სისტემებს, საკომუნიკაციო არხებს, სარეზერვო კვების წყაროებს, სპეციალიზებულ პროგრამულ უზრუნველყოფას და სხვა კომპონენტებს. გარდა ამისა, ისინი შეიძლება მოიცავდეს შეღწევადობის იდენტიფიკატორებს (დაშვების კონტროლი), ტენიანობის და წყლის გაჟონვის კონტროლს.
ხანძრის დეტექტორები იყოფა ოთხ მთავარ ტიპად:
1) სითბოს სენსორები (თბური დეტექტორი)
2) კვამლის დეტექტორები
3) ალის დეტექტორები
4) კომბინირებული სენსორები (კვამლ-თბური დეტექტორი)